موتور موشک انفجاری دوار ناسا نتایج آزمایشی را به ثبت رساند!
تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۸۸۶۶۱
ناسا معتقد است که موتور انفجاری دوار می تواند آینده سفرهای فضایی عمیق باشد و نتایج قوی در آزمایش نمونه اولیه دریافت می کند.
خبرگزاری برنا-زهرا وجدانی؛ اگر موتور شما بتواند در برابر انفجارها مقاومت کند، انفجارها بیشتر از احتراق ناشی از سوخت شما هستند. ناسا معتقد است که موتور انفجاری دوار می تواند آینده سفرهای فضایی عمیق باشد و نتایج قوی در آزمایش نمونه اولیه دریافت می کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
موتورهای احتراقی آزمایشی و واقعی هستند، و هر چقدر هم که در یک درگستر سوخت بالا یا تقویت کننده موشک فضایی عصبانی به نظر برسند، فرآیند احتراق اکسید شدن سوخت در هوا نسبتا کند و قابل پیش بینی است. از سوی دیگر، انفجار به همان اندازه که به نظر می رسد آشفته و مخرب است.
ناسا، همراه با بسیاری از گروه های دیگر، به چند دلیل کلیدی می خواهد این انفجارها را مهار کند. اولاً، موتورهای انفجاری سطح نظری بسیار بالاتری نسبت به موتورهای احتراقی شاید تا 25 درصد دارند. آنها باید با استفاده از سوخت کمتر ،موشک کوچکتر و نیروی رانش بیشتری تولید کنند. در مهندسی و اقتصادی پرواز فضایی، این به معنای پرتاب های ارزان تر، محموله قابل پرداخت بیشتر و مسافت های بیشتر است.
آنها همچنین مربوط به پرواز مافوق صوت هستند. موتورهای احتراقی فقط می توانند با سرعت های زیر صوت کار کنند. برای فراصوت یا مافوق صوت، هوای ورودی باید به سرعت مافوق صوت کاهش یابد تا احتراق انجام شود. این باعث تولید گرما و کشش می شود. انفجار در سرعت های مافوق صوت رخ می دهد، بنابراین علاوه بر کارایی بیشتر، در کاربردهای مافوق صوت نیز گرما و کشش را کاهش می دهید زیرا نیازی به کاهش سرعت هوا ندارید.
موتورهای انفجاری دوار (RDEs)، بر خلاف موتورهای انفجار موج مورب یا موتورهای انفجار پالسی، از اتاقک های حلقه ای شکل و تزریق سوخت دقیق زمان بندی شده برای ایجاد رانش ثابت استفاده می کنند. هر انفجار یک موج ضربه ای می فرستد که نیروی رانش ایجاد می کند، اما همچنین در اطراف حلقه حرکت می کند تا انفجار بعدی را ایجاد کند.
دانشگاه فلوریدا مرکزی، همکاری با آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی، RMIT استرالیا، همکاری با DefendTex، شرکت هیوستون Venus Aerospace، Aerojet Rocketdyne و دیگران... Jaxa، آژانس فضایی ژاپن و تعدادی از گروهها اکنون شلیک آزمایشی موفقیتآمیز موتورهای انفجاری دوار را گزارش میکنند.
ناسا در حال حاضر آزمایشات خود را بر روی زمین ثابت ادامه می دهد، اما اکنون از آزمایش موفقیت آمیز یک RDE کوچک در سال گذشته با مشارکت شرکت ایندیانا In Space LLE خبر داده است. موتور "بیش از ده ها بار، در مجموع نزدیک به 10 دقیقه" روشن شد، بنابراین به وضوح با چالش اصلی توسعه RDE مقابله می کند، یعنی اینکه اجازه ندهید موتور خود را تکه تکه کند. این موتور با استفاده از پرینت سه بعدی همجوشی بستر پودری ساخته شده است که از آلیاژ مس GRCop-42 خود ناسا استفاده میکند که به گفته آژانس، کلید توانایی آن برای مقاومت در برابر شرایط شدید انفجار پایدار بدون گرم شدن بیش از حد است.
ناسا میگوید با دریچه گاز کامل، RDE بیش از 4000 پوند نیروی رانش برای تقریبا یک دقیقه با فشار متوسط محفظه 622 پوند بر اینچ مربع تولید کرد که بالاترین میزان فشار برای این طراحی در تاریخ است. این آزمایش شامل "عملکرد موفقیت آمیز دریچه گاز عمیق و احتراق داخلی" بود.
با نتایج امیدوارکننده در این کیسه، ناسا اعلام کرده است که در کلاس رانش 10000 پوندی، RDE کاملا قابل استفاده مجدد را افزایش می دهد، جایی که تیم امیدوار است بتواند مزایای عملکردی را نسبت به موتورهای موشک معمولی نشان دهد.
در ویدئوی زیر میتوانید آتشسوزی را مشاهده کنید.
انتهای پیام/
آیا این خبر مفید بود؟نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: سیاره علم و فناوری ناسا انفجار نتایج موشک فضا موتور سفر فضایی مافوق صوت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۸۸۶۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شناسایی حیات بیگانه توسط دانشمندان ناسا
طبق یک مطالعه جدید، ممکن است تا سال ۲۰۳۰ حیات فرازمینی را پیدا کنیم.
به گزارش ایسنا، یک آزمایش آزمایشگاهی نشان داده است که ابزارهای روی یک فضاپیما که به یکی از امیدوارکنندهترین جهانها برای یافتن حیات میرود، به اندازه کافی حساس هستند تا یک سلول زنده را در یک قطعه یخ شناسایی کنند.
هنگامی که به این فکر میکنید که زندگی در ماورای سیاره زمین برای اولین بار ممکن است پیدا شود، ممکن است مریخ یا برخی از سیارات فراخورشیدی دوردست را تصور کنیم، اما به طور شگفتانگیزی به نظر میرسد امیدوارکنندهترین مکانها قمرهای یخی سیارات غولپیکر گازی در منظومه شمسی خودمان باشند.
تصور میشود که قمر زحل موسوم به «انسلادوس» و قمر مشتری به نام «اروپا»، هر دو اقیانوسهای جهانی را در زیر پوستههای یخی خود، با شرایط و مولکولهای کلیدی که میتوانند از حیات پشتیبانی کنند، دارند.
برای درک بهتر شرایط، ناسا در اواخر سال جاری مأموریتی را به یکی از این قمرها راهی میکند. فضاپیمای اروپا کلیپر (Europa Clipper) به دور قمر اروپا میچرخد و آن را تجزیه و تحلیل میکند و تا ارتفاع ۲۵ کیلومتری به سطح آن نزدیک میشود تا ترکیب و سطح آن را ترسیم کند، اندازهگیریهایی از اقیانوس داخلی آن جمعآوری کند و حتی دانههای یخ و غبار روی آن را تجزیه و تحلیل کند.
در حالی که این ماموریت برای شکار حیات فرازمینی طراحی نشده بود، یک مطالعه جدید نشان میدهد که به هر حال میتواند آن را کشف کند.
تیمی به رهبری دانشمندان دانشگاه واشنگتن و دانشگاه فری (Freie) برلین آزمایشی را انجام دادند تا ببینند که آیا ابزار «اروپا کلیپر» میتواند میکروبهای محصور در دانههای یخ را تشخیص دهد؟
پژوهشگران برای شبیهسازی آنچه فضاپیما هنگام جمعآوری دادهها از اروپا تجربه میکند، یک پرتو نازک از آب مایع را به داخل خلأ شلیک کردند، سپس از لیزر برای تحریک قطرات استفاده کردند و آنها را با طیفسنجی جرمی تجزیه و تحلیل کردند تا بفهمند چه چیزی در آنها وجود دارد.
باکتری اسفینجوپیکسیس آلاسکنسیس (Sphingopyxis alaskensis) گونهای رایج از باکتریهاست که در محیطهای سرد و فقیر از مواد مغذی مانند آبهای آلاسکا رشد میکند. میکروبهایی مانند اینها در یک غشای لیپیدی محصور شدهاند و میتوانند لایهای از کف را روی سطح اقیانوس تشکیل دهند که در نهایت به هوا منتقل میشوند.
اگر حیات مشابهی در اقیانوس اروپا وجود داشته باشد، به طور بالقوه میتواند آن دانههای یخ را به فضا ببرد، جایی که طیفسنج جرمی کلیپر میتواند اسیدهای چرب و لیپیدهای دارای بار منفی آنها را شناسایی کند.
فابیان کلنر، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: ما در اینجا سناریوی قابل قبولی را برای اینکه چگونه سلولهای باکتریایی میتوانند در تئوری، در مواد یخی که از آب مایع روی انسلادوس یا اروپا تشکیل شده و سپس به فضا گسیل میشوند، ادغام شوند، توصیف میکنیم. برای من، جستجو برای لیپیدها یا اسیدهای چرب هیجانانگیزتر از جستوجوی آجرهای سازنده دیانای است و دلیل آن، این است که اسیدهای چرب پایدارتر به نظر میرسند.
این تیم دریافت که این ابزار میتواند نمونهای بیولوژیکی به کوچکی یک سلول را در یک دانه یخ شناسایی کند.
کلنر میگوید: ما برای اولین بار نشان دادیم که حتی بخش کوچکی از مواد سلولی را میتوان با طیفسنج جرمی روی یک فضاپیما شناسایی کرد. نتایج ما به ما اطمینان بیشتری میدهد که با استفاده از ابزارهای آینده، میتوانیم شکلهای حیات شبیه به موجودات روی زمین را که به طور فزایندهای معتقدیم میتوانند در قمرهای اقیانوسدار وجود داشته باشند، شناسایی کنیم.
در حالی که ما به شدت به دنبال یافتن شواهدی مبنی بر این هستیم که حیات فرازمینی را در سیارات و قمرهای دیگر شناسایی کنیم، بسیار هیجانانگیز خواهد بود که بالاخره یکی از آنها را بیابیم؛ بنابراین باید منتظر نتایج مشاهدات اروپا کلیپر در حوالی سال ۲۰۳۰ بمانیم.
این پژوهش در مجله Science Advances منتشر شده است.